Antwerpen voorbij!

 Het is gelukt, we zijn Antwerpen voorbij. Alles als nu gaat volgens plan staan we binnen een uurtje ( 11:40) op randparking 2. 

Tot straks! 👋 

Enorme file!

Vergeet wat we daarnet gepost hebben. Alles staat muurvast. Eenmaal we voorbij Antwerpen zijn, brengen we jullie op de hoogte. 

Laatste stukje naar huis

 We komen er aan. We hebben net onze vrienden in Lier afgezet en rijden nu richting Heist. Volgens de gps-informatie zouden we rond 10.30 uur aankomen. Aangezien er in Antwerpen vaak file is, kan het uur van aankomst nog wat wijzigen. We houden jullie nog wat op de hoogte. 

We zijn vertrokken

 

Wat is het hier fijn!

 Oei oei oei... het pikte vanmorgen heel erg hard om 3 kwartier vroeger op te staan. Maar met de nodige aanmoediging raakte iedereen aan de ontbijttafel. Gelukkig maar, want er stond een croissantje op ons te wachten. Die zorgde voor de nodige energie om aan de eerste ochtend skiles te beginnen. 
Het aandoen van de botten gaat al supervlot. Iedereen stond in een mum van tijd op zijn/haar plaats bij de skimoni. De eitjesliften brachten de kids tot op de blauwe pistes, waar al pittige steile stukje tussen zitten.

De kleurcode van de pistes in Oostenrijk is zeker en vast niet te vergelijken met die van in Frankrijk. Als ze morgen hun skidiploma krijgen, houdt dat in, dat ze best al wel goed kunnen skiën. 

Met knorrende maagjes schoven we aan aan het buffet voor worst met wortelpuree en een banaantje als dessert. 

Een verplichte platte rust was broodnodig, want we verbruiken hier ongelofelijk veel energie. En dat voelen ze. Van 's morgens tot 's avonds in de buitenlucht en steeds in beweging. 
Als beloning zijn we met de kinderen naar het thermaal bad geweest. Geen gewoon zwembad, maar met zwemwater van 34° warm en buitenzwembaden met zicht op de bergen en de sneeuw! 
PRACHTIG! Met geen woorden te beschrijven hoe nietig je je kan voelen tussen de besneeuwde bergen. 
Binnen konden we zelfs zwemmen tussen de vissen en glijden van een snelle EN een supersnelle glijbaan. Het was zalig en mocht gerust een beetje langer duren. Zelfs de juffen wilden nog niet uit het water, maar in het hotelrestaurant wachtte het feestmaal op ons: hamburger met frietjes en verse groentjes. De kok trakteerde ons op een glaasje echte cola. Als kers op de letterlijke taart, kwam de kok binnen met een immens grote taart. Ze moesten hem met 2 dragen. Dat kon je zien op onze Instagrampagina. Zo waren jullie er toch een beetje bij. 

Meester Johan had ons uitgenodigd in de bar van het hotel voor een dankmomentje. Dat er een fuif aan gekoppeld werd door alle juffen en meesters van alle scholen, overtrof hun stoutste dromen. Er werd gezongen, gesprongen en gedanst dat het een lieve lust was.  
Ook hier weer duurde het veel te kort. Ed Sheeran sloot het fuifje 'Perfect' af. En hiermee sluiten we ook onze blog voor dit jaar af. 

Morgenavond zullen jullie het zonder verslag moeten stellen, want onze bus vertrekt 's avonds huiswaarts. De valiezen gevuld met vuile was, hun hartjes gevuld met herinneringen voor het leven. 
Hou woensdagochtend wel af en toe de blog in de gaten. We houden jullie met korte updates op de hoogte van onze  vermoedelijke aankomst op Randparking 2. 

Genieten in het kwadraat

Het begon al vroeg met de laatste keer genieten van het "lange" slapen en de verse pistoletjes bij het ontbijt. Meteen op volle kracht om te voet tot de Schlossalmbahn te wandelen en daar met een andere eitjeslift naar de top te gaan. Ook daar werden we met een subliem zicht beloond. De Alpen (het dak van Europa) laat zich van zijn mooiste kant zien. De verwondering blijft groot. Ook bij de juffen. 

Na een korte wandeling en een mooie foto die je op Instagram al kon zien, mochten we van de kinderen van de Lijsterboom hun poepslee gebruiken om naar te beneden te "vliegen". Wat gingen we snel. We vonden het superfijn dat we hun sleetje mochten gebruiken. 
Na de macaroni met kaas en hesp of met groentjes maakten we ons snel weer klaar voor onze skiles, want, na gisteren, had iedereen er weer zin in. De spannende kriebeltjes maakten al plaats voor vlindertjes van plezier. Sommigen namen de lift al naar het middenstation, anderen leerden achteruit skiën en slalomden door de hindernissen. Met blozende kaakjes, pretoogjes en knorrende maagjes keerden we met de bus terug naar het hotel. 

Het routine van het wisselen van schoenen, wegzetten van skimateriaal en klaar maken voor de volgende activiteit vraagt niet veel inspanning meer. De structuur zit er al in. 😀

Eindelijk even tijd voor platte rust, want het is al broodnodig. Ondertussen moesten ze zich gala-klaar maken, want vanavond speelden we het casinospel met wel 6 scholen. Ze zagen stralend uit. Vind je ook niet?

Het hotel gonsde van gezellige speldrukte. Maar aan alle mooie liedjes komt een einde. Dat kwam zeker op tijd, want we hoorden ons bed al roepen. 
Na een stukje uit het boek "Gehakt", de nodige knuffels en vuistjes, was het heel snel stil. 
Tot morgen!👋

Spelen, skiën en uit volle borst zingen

 De zon kwam nog net niet piepen boven de bergen als we de kids wekten om 7.30 uur. Na een tweede dag in de bergen en alle gezonde buitenactiviteiten (allemaal zonder schermpje😉) hebben ze genoten van alle rust in dat warme bedje. Die rust was nodig, want ook vandaag stonden er heel wat buitenactiviteiten op het programma. 

Na het ontbijt trokken we naar een groot plein in de buurt waar we een  gezamenlijk spel speelden met alle andere scholen van onze dagorde: 120 kinderen uit Knokke-Heist (OLVO, Margaretha en St-Jan) en Blanden (deelgemeente van Oud-Heverlee). Juf Peggy had er "bij toeval" voor gezorgd dat in elk groepje leerlingen uit alle 4 de scholen samen moesten werken. Hoe fijn was het om te zien dat de kids, naarmate het spel vorderde, elkaar beter leerden kennen en grenzen verlegden. Bij elke opdracht konden ze een puzzelstuk verdienen en een fairplay beker. We speelden estafetten, dokter Knobbel, tikspelletjes, memory, draai het doek, ...   Alle puzzelstukken samen vormden de uitnodiging voor de avondactiviteit: het Swingpaleis. Het gekleurde accessoire dat in hun valies mee moest kwam daarvoor zeker van pas. 

In het hotel was het al snel weer alle hens aan dek, want we moesten ons klaar maken voor een tweede middag op de latten. De goesting zat er al vast in. Zou dat ook kunnen liggen aan de stralende zon? Eerst ons buikje vullen in het restaurant, want om te skiën hebben we heel veel energie nodig, dan de bus op voor een korte rit naar het Angertal (waar je ons dagelijks in de namiddag op de webcam kan zien vanaf + 13.30 uur). 

En of het fantastisch was… iedereen genoot met volle teugen en de juffen stonden met open mond te kijken naar wat we al konden. Ze stonden versteld!

Ook al waren ze al heel erg moe, na een verkwikkende douche, met haar wassen en lekker frietjes met kipnuggets. Genoeg energie om samen een spetterende editie van het swingpaleis te houden. Ze zongen uit volle borst mee met alle liedjes. En nadien was het heel erg snel stil 🤫 

Morgen wacht ons weer een fantastische dag. 

Vandaag was er geen tijd voor een groepsfoto, maar misschien zijn jullie ook wel al benieuwd naar de kamergenootjes .

Op de latten

 Wat hadden we vanochtend geluk. We mochten wat langer slapen (de juffen wekten ons pas om 7.30 uur) omdat we in dagorde 2 zitten. Dat wil zeggen: wat later ontbijten en in de namiddag skiën. 

Ze vonden het niet erg dat ze wat langer mochten genieten van dat lekker warme bedje. Na het ontbijt stapten we op de bus, richting Bad Gastein, het Monaco van Oostenrijk. En dat zagen we aan de mooie, grote, luxueuze, prestigieuze hotels. 😍 Daar stapten we op een eitjeslift richting de Stubnerkogel, waar we een prachtig zicht hadden op de Oostenrijkse Alpen EN een echte Himalaya-hangbrug. Ze keken hun ogen uit en genoten onder een stralende zon van al dat moois. 
Groot was hun verwondering toen ze enkele gemzen zagen lopen terwijl we op de lift terug naar beneden zaten. Dat de lift door de wolken heen ging, vonden ze ook vreemd. 

Eenmaal terug in het hotel was er niet veel tijd voor rust, want we moesten de skibotten klaarzetten, eten, onszelf ski-klaar maken en ervoor zorgen dat we op tijd buiten stonden voor de bus richting Angertal voor onze eerste skiles. 

Het aantrekken van de skibotten verliep best wel vlot, ook al hadden sommigen veel te veel aan onder hun skibroek. De skimoni's namen ze onder hun vleugels en zo konden ze hun eerste ervaringen op de latten in de bergen opdoen. Om 16 uur zagen we alleen maar lachende gezichtjes. Ze kijken uit naar de les morgen, want ze willen zo snel mogelijk met de lift naar boven. 

Na het vieruurtje, het douchen, de zangstonde met Loesje en Snoesje en het avondeten gingen we nog naar buiten voor een gezellige fakkeltocht. Wist je dat wij de enige school waren die ECHTE fakkels gebruikten. De juffen en de meester hadden zoveel vertrouwen in ons, dat we die uitdaging aangingen. We deden het super. De mensen op straat en in de restaurantjes kwamen zelfs naar buiten om te kijken, te genieten en ons zelfs te filmen. 

Na nog een warme chocomelk van de directeur van het hotel en een verhaaltje van de juffen was het meer dan bedtijd. Na een laatste knuffel, high five of vuistje en een "we love you" ging iedereen naar dromenland. 

Slaapzacht. 

Druk druk druk druk druk ... but we survived :-)

 Na een hele vlotte rit (zonder spugers) kwamen we vanmorgen aan in ons chique hotel. Na nog even te wachten in de gezellige bar en jullie al via Instagram een eerste boodschap te sturen, mochten we aanschuiven in het mooie restaurant. Het buffet smaakte al, want de meeste brooddozen waren om 6 uur vanmorgen al leeg. 
We besloten om meteen het dorp te verkennen en een frisse neus te halen na een lange rit met de bus. We werden getrakteerd op (lichte) verse sneeuw. We genoten van de pretlichtjes in de ogen van jullie spruit. Het authentieke, Oostenrijkse dorpje met zijn warmwaterfonteinen vormden het decor van onze eerste verkenningswandeling. 

Daarna was het tijd om eindelijk te weten met wie we in de kamer zouden slapen. Gelukkig is iedereen heel tevreden 😃 Wat kennen de juffen ons goed. De bedden opmaken en de valies legen om ALLES in hun eigen kast te krijgen, ging bij de ene al vlotter dan bij de andere. Wie er oefende en wie niet, was duidelijk te merken. 

We kregen alweer een hongertje. Gelukkig konden we aanschuiven aan het buffet voor een heerlijke ovenschotel met bloemkool en bechamelsaus. Een tweede en soms derde portie werd gretig verorberd. Na nog een beetje rommelen in de kamers, moesten we onze skibotten en ski's gaan passen. Dat ging supervlot dank zij de hulp van het hotelpersoneel. Daardoor was er zelfs nog tijd om postzegels en kaartjes te kopen (Oh ja... ze probeerden het in het Duits 😏) Misschien is er al eentje onderweg naar jou. 

Bij terugkomst stond het vieruurtje op ons te wachten. En daarna was het EINDELIJK tijd voor een verkwikkende douche en een spelletje op de kamer of in de gang. 

En ja hoor, ook de spaghetti bolognaise, smaakte alweer. 
Tijdens de maaltijd zagen we de oogjes zakken, de wangetjes blozen  (van al die buitenlucht) en al wat hoofdjes op de tafel. Hoog tijd om nog wat laatste afspraken voor morgen en een gezellige afsluiter in onze pyjama. 

Om 21 uur was het al muisstil. Ze dromen vast al van morgen, want dan staan ze in de namiddag voor het eerst op de latten. 

We zijn er 🤩

 Na een rustige nachtrit zijn we net veilig aangekomen in Bad Hofgastein. 🚎🇦🇹