Een dag vol kleine gelukjes

7.00 uur. Time to rise and shine. Helemaal klaar voor een goedgevulde dag. De jassen, broeken en handschoenen waren droog. Er was dus geen probleem om droog aan de les te beginnen. De zon die ondertussen ook kwam piepen boven de bergen, gaven de kids iets om naar uit te kijken. Wist je dat ze zelfs boven de wolken geskied hebben? Ze skieden op groene en blauwe pistes, skieden langs de Neuvache naar Valmeinier 1500 en kwamen met de navette weer naar le Maison de Valmeinier. Lachende gezichtjes en blozende wangen versterkten hun verhalen van op de piste. 
Wat smaakte de wrap met kebab en looksaus of de falafel. 
Na het eten was er niet veel tijd om te rusten, want stipt om 14 uur stonden we alweer klaar om het grote groepsspel te spelen. Eerst een stevige wandeling in de blakende zon tot we ter plaatse waren. Daar speelden we met de andere scholen heel wat leuke spelletjes in de sneeuw: estafetten, sneeuwballen gooien naar de juffen (op foto 😂), sneeuwkunstwerken maken, ... 
Een stevige klim terug werd beloond met een vieruurtje in de zon aan de voorzijde van het hotel. 
Na de zangstonde hadden we héél weinig tijd om ons klaar te maken voor de feestmaaltijd (tortillachips, hamburger met frietjes en lekkere taart) en de dank- en afscheidsavond. Het hart van Wednesday werd helemaal vrijgespeeld omdat de kinderen zo goed voor elkaar zorgden, samen speelden en de opdrachten tot een goed einde brachten. 
De laatste avond in het hotel zit er ondertussen op; de fuif was fantastisch. Er werden op het laatste zelfs snap-adressen uitgewisseld. Ze zullen er zeker nog van dromen. Of dat van de fuif is of van de snapadressen laten we in het midden. 
Na het voorlaatste hoofdstuk uit het voorleesverhaal en de slaapwelknuffels of vuistjes was het heel snel stil op de kamers. 
Morgen is het jammer genoeg ook al onze laatste dag in de bergen. We kijken er al naar uit. 
Slaapwel.