Monidag

oh... wat wordt het moeilijk om meteen uit bed te komen als we gewekt worden door de juffen. Gelukkig staat er steeds een stevig ontbijt te wachten en kunnen we er snel met volle energie weer invliegen.
Met enige twijfel vertrokken we naar de piste. Zou het vandaag lukken om een zetellift tot op de top te nemen want er stond nog steeds een stevige wind?
Die wind zorgde de laatste 2  dagen voor heel wat stuifsneeuw op de berg. We zagen op het informatiebord de geel-zwart geblokte vlag. Maar geen paniek: dat is een waarschuwing voor de waaghalzen onder de skiërs die buiten de piste willen skiën en zo op een steile helling een lawine kunnen veroorzaken. Gelukkig blijven wij allemaal netjes op de pistes. Wat zijn wij blij met onze ervaren skimoni's! :-)

En ja hoor... de verwachtingen werden ingelost. Jullie spruiten zijn tot op het één na hoogste punt van Valmeinier geweest. Boven konden ze zelfs "les Aiguilles de Saint-Jean" herkennen in de bergtoppen. Zo konden we in het echt zien wat we in de klas enkel op scherm zagen. Heel wat gelukkige, voldane gezichtjes bij de terugkeer van de piste. Ze hadden een echte berg bedwongen. (Dat deden ze gisteren ook al hoor, maar het half uur op de lange, grote lift :-) :-) :-), gaf hen heel wat voldoening. Heel wat grenzen zijn weer verlegd vandaag. We zijn supertrots op hen!

De heerlijke gevogelte hotdogs vulden hun hongerige maagjes.
In de namiddag gaven we ze met een gerust hart mee met de moni's om het grote monispel te spelen samen met de andere scholen. We ploeterden in de sneeuw, speelden Dikke Sneeuwberta, gleden met de poepslee naar beneden (om weer te voet naar boven te gaan), ... Er werden weer nieuwe vriendschappen gesmeed. Het doet ons echt deugd om te zien hoe goed ze voor elkaar zorgen en ook nog wat plaats in hun hart hebben voor nieuwe vrienden uit de andere scholen.

Olvo Heist liet zich héél goed horen tijdens de zangstonde. Zou dat al de carnavalskriebels zijn die naar boven komen?  Na het eten was er niet veel tijd voor een beetje rust, want we zouden een fakkeltocht houden. Omwille van de wind besloten we om de fakkels te vervangen door lichtjes. Alles voor de veiligheid. :-)

De lichtjes zorgden voor een unieke sfeer op de bergflank. We voelden ons net zoals in het sportpaleis. Op het filmpje kan je van deze fantastische sfeer meegenieten. Eenmaal terug aan het hotel werd de gezelligheid compleet, want de kok stond ons op te wachten met een lekkere kop warme chocolademelk.
Die warmte deed ons deugd en sommige oogjes vielen bijna toe. Het was duidelijk dat Klaas Vaak op ronde was. Het was tijd om onze dag, zoals gewoonlijk, af te sluiten met het verhaal en in ons bedje te kruipen. Het was wel héééééél snel stil vandaag.

Slaapzacht, tot morgen! xxx