Oh... what a night

We werden even voor 7 gewekt en het eerste wat we zagen was nog meer sneeuw. Een spannende dag: er stond zomaar eventjes 5 uur ski op het programma, verdeeld tussen de ochtend en de namiddag. Na de ochtendgymnastiek konden ze op de grote en kleine liften. De pistes lagen er goed bij. Blozende kaakjes bij het terugkomen van de ochtendles. Een beetje moe om in de namiddag alweer klaar te staan, want 5 uur per dag intensief skiën is toch wel vermoeiend. Na de tweede skibeurt was het douchemoment nog verkwikkender dan anders.

De galakleding werd opnieuw uit de kast gehaald want er stond een dankavond en een fuifje op het programma. Na een heerlijk feestmaal en superlekkere taart was het dan zo ver.
De grote zaal werd omgetoverd tot feestzaal. Wat was de verwondering groot dat de skimoni's er ook waren. Ze scandeerden heel wat namen. Zo tevreden over hoe ze leerden skiën bij hen, de sfeer die in de skigroep zat. Omdat alle klassen en scholen door elkaar skieden, was het samenhorigheidsgevoel supergroot. Een skidiploma krijgen van je eigen skimoni op de dankavond was de kers op de taart.
Bij de dankavond groeide ook het besef dat dit de allerlaatste avond is in het hotel en dat we een supergezellige, drukke periode afsluiten. Na een just dance dansje en de afspeellijst van meester Frederik sloten we het feestje af met een traag nummer waarna iedereen langzaam en stilletjes slaapklaar maakten. Ze luisterden naar de ontknoping van ons voorleesverhaal 'Gehakt',  de juffen gaven nog een knuffel en een nachtzoen zodat ze moe maar voldaan kunnen dromen van morgen.